woensdag 20 januari 2016

Welkom!

Beste lezer,


Hartelijk welkom op mijn blog over Religie, zingeving en levensbeschouwing. 

Ik ben een studente 'kleuteronderwijs' aan de hogeschool VIVES.

RZL doet je verdiepen in verschillende thema's die leven in onze samenleving. Ik ben studente Kleuteronderwijs aan de hogeschool Vives. Ik zal dus op het einde van deze opleiding les geven aan een deel van de maatschappij. Een school is hier namelijk een afspiegeling van en daarom is het belangrijk deze wat te doorgronden.

Ik zal mijn visie ook vormen door de volgende thema's aan te kaarten:natuur- medemens- zingeving- lijden- samenleving

Het belooft een boeiende ontdekkingsreis te worden dus neus gerust eens rond! Ik deel met jullie mijn gedachten en meningen maar ik kan van ieder individu leren. Jullie reacties zijn dus ook echt welkom!

Groetjes, Shari

donderdag 22 oktober 2015

De plaats van de mens in de natuur

In verschillende religies heeft de mens een andere plaats in de natuur.

In het christendom zien we dat de mens als laatste is geschapen en dus de taak heeft om die schepping van God te onderhouden. Hij heeft dus een verantwoordelijkheid voor de natuur en de dieren. Hij moet ze bewaren en mag ze bewerken, maar hij is er geen eigenaar van. De mens heeft de natuur ook nodig om zich voort te planten.     
                                                                                                              
Bij de boeddhisten is de mens een onderdeel van de natuur. De dieren en planten zijn even belangrijk als de mens. Ze moeten harmonieus met elkaar samenleven. Anders vernielen ze niet alleen het evenwicht voor de anderen maar vernielen zo ook zichzelf.


Hindoes geloven dat er in elk levend wezen iets Goddelijks zit. Sommigen denken zelfs dat ze een ziel hebben, en die mag je dus geen pijn doen.

De natuur zingt volgens de Islam, de eer van Allah. De natuur is een medemens. Brengen ze hier schade aan dan moeten ze verantwoording afleggen in het hiernamaals.

Jahweh, de God van de joden, heeft de natuur gemaakt. De mens mag dingen gebruiken zoals eten en bomen om huizen van te bouwen, maar mag deze niet stukmaken. Want anders maken ze God kapot.

Dit zijn allemaal zeer mooie visies. Maar de realiteit is anders: we hebben de natuur niet altijd gerespecteerd. Hoe kunnen we de mens en natuur weer combineren met elkaar? Zonder de eigenheid te verliezen?
Bronvermelding:

VN Arena (2009). Schietgebed voor de natuur. Geraadpleegd op 22 oktober 2015 van

Poettv. (2013, 1 februari). Human + Nature. [videobestand]. Geraadpleegd op 10 januari 2015, vahttps://www.youtube.com/watch?v=4dL9bh9knpA

Welvaart zonder groei?

Om ons verder te kunnen verdiepen op vlak van ecologie, gaf de docent een uiteenzetting van prof. Tim Jackson. Hij houdt een pleidooi voor de overgang naar een ander economisch model. Je kan het lezen (ook in het Nederlands!) of bekijken via de volgende link:
http://www.ted.com/talks/tim_jackson_s_economic_reality_check/transcript?language=nl#t-1201883

Zoals je wel hebt kunnen zien, de uiteenzetting is een hele boterham. Eigenlijk pleit hij voor een duurzamer leven. Duurzaam leven is leven met respect voor mens en milieu. Als we duurzaam willen leven moeten we anders gaan leven. We moeten leren efficiënter, zuiniger en rationeler om te gaan met water, energie en grondstoffen. Dit kunnen we doen door veranderingen door te voeren op economisch én maatschappelijk vlak.

Hij heeft een aantal zinvolle argumenten gegeven in zijn pleidooi die de nood naar een ander model bevestigen (ik probeer zo simpel mogelijk te verwoorden):

- Als we het huidig systeem niet dumpen, vernielen we de planeet. In de laatste 30 jaar heeft alleen de crisis ervoor gezorgd dat onze koolstofuitstoot is verminderd. 
We kunnen zeker zo niet verder... We moeten het nu aanpakken en niet morgen. Want elke dag meer is een grotere last voor later.

- Als we in 2050 met 9 miljard mensen een Westers inkomen en leven willen hebben moeten we slimmer worden en hebben we meer technologie nodig om onze koolstofdoelen te halen. Maar kunnen we dat wel? Hoe ver moeten we dan gaan?
Ik vraag me ook af hoeveel we nog meer kunnen doen en of dat genoeg zal zijn. Er zijn al oplossingen. Denk maar aan de windmolens. Maar zijn die wel genoeg als we met zovelen zijn? 

- Onze economie gebruikt onophoudelijk grondstoffen voor onze onverzadigde honger naar nieuwigheden en speelt in op onze angst om te leven in schaamte. Zelfs als we iets niet willen kopen, loopt het systeem vast. Om dat tegen te gaan hebben ze de geldvoorraad uitgebreid, credit en debet verhoogd zodat de mensen kunnen blijven kopen. 
Het is erg dat onze economie ons soms dwingt om te kopen. Denk maar aan je smartphone. Na 3 jaar is die voor de vuilbak en kan hij niet meer gemaakt worden. Onderdelen worden vastgelijmd om het repareren te bemoeilijken en je toch maar een nieuwe zal kopen. Ik heb niet per se de angst om te leven in schaamte. Ik heb nog maar sinds kort een smartphone, in tegenstelling tot mijn omgeving. Uiteindelijk heb ik ook toegegeven aan een smartphone. Omdat het meer en meer de norm is geworden. Wie dit nog niet heeft, kan soms raar worden bekeken. En dat is jammer. Niet alleen onze economie treft hier schuld, maar ook de maatschappij.

- Mensen willen in crisistijden sparen, zich veilig stellen door minder uitgeven. Maar sparen vertraagt het economisch herstel en komt dus niet overeen met wat we zijn als mens.
Helemaal mee akkoord. Ik zou zelf terug willen gaan naar sokken met geld, verstopt onder het bed. Ik wil dat mijn centjes bij mij blijven. En hier heeft niemand iets aan, alleen ik in onze economie.

- Waarom doen we evidente dingen niet om klimaatsverandering aan te pakken, als het economisch toch zo duidelijk zinvol is? (energie-efficiënte apparaten kopen, spaarlampen gebruiken, af en toe het licht eens uitdoen, onze huizen isoleren...)
We moeten inderdaad meer doen als individu. Iedereen. Als we allemaal ons steentje bijdragen dan kunnen we heel wat besparen! Ik ga zeker ook de zoekmachine gebruiken van Ecosia, die de inkomsten van sponsors gebruikt voor de bescherming van ecologische bronnen. We hebben allemaal wel eens een zoekmachine nodig. Waarom dan niet een ecologische zoekmachine gebruiken?!



Bronvermelding:

Gemeente Bierbeek. (z.d.). Duurzaam leven: wasda?. Geraadpleegd op 22 oktober 2015 van http://www.bierbeek.be/duurzaam-leven-wasda.html

Sparta B.V. (2013, 14 november). Duurzaamheid is het nieuwe werken. [Online afbeelding]. Gedownload op 22 oktober 2015 van http://www.hetondernemersblog.nl/2013/duurzaamheid-is-het-nieuwe-werken/

The Big Ask. (2008, 26 november). The Big Ask: Klimaatverandering "ACT NOW!". [videobestand]. Geraadpleegd op 10 januari 2015, van https://www.youtube.com/watch?v=o6xTKniSu_4

Jackson, T. (2010, oktober). Tim Jackson's test van de economische realiteit. [videobestand]. Geraadpleegd op 10 januari 2015, van http://www.ted.com/talks/tim_jackson_s_economic_reality_check?language=nl

'Adem', een zeer mooie film over mens en lijden met heel wat raakpunten...

Lieve bloglezers

Ik heb vandaag een zeer mooie film gezien die ik met jullie wil delen.

‘Adem’ vertelt het verhaal van de adolescent Tom, die aan mucoviscidose lijdt. Hij heeft het gevoel dat keuzes voor hem worden ontnomen, want hij weet dat hij vroeg of laat permanent aan de zuurstoffles moet hangen. Hij heeft ook geen hoge levensverwachting.
In het ziekenhuis, waar hij herhaaldelijk verblijft, komt hij Xavier tegen die ook aan deze ziekte lijdt. Ze hebben een moeizame vriendschap tot het ogenblik dat ze allebei een longtransplantatie nodig hebben om te overleven.

De ziekte mucoviscidose staat niet centraal in deze film, maar over het omgaan met de ziekte zelf door Tom en zijn omstaanders. Hij wil controle over zijn leven, maar de omstandigheden ontzeggen hem dat. Hij rebelleert, vlucht en zoekt allerlei manieren om zich niet meer gevangen te doen voelen door zijn ziekte. Zijn omgeving probeert hen ook op te tillen, al aanvaardt hij dit niet van iedereen. De titel van de film staat niet voor het gebrek aan zuurstof door de ziekte, maar wel over adem- en bewegingsruimte hebben. De ruimte maken om zelf keuzes te maken.

Het is dus een pakkend thema. Al heb je dat gevoel niet altijd gedurende de film. Er zitten ook heel wat humor en absurde momenten in de film, waardoor het allemaal wat luchter aanvoelt. Het is een fijne film om naar te kijken, ook al gaat het over lijden. Ik had mijn doos zakdoeken alleszins niet nodig, dus ik denk jullie ook niet!

Als je de film ziet, zal je zeker raakpunten vinden met je eigen leven. We worden in ons leven namelijk ook geconfronteerd met dezelfde vragen als die van Tom. Hoe sta ik in het leven? Grijp ik alle kansen of laat ik ze aan mij voorbijgaan? De vriendin van Xavier, Anneleen, zegt ook op een gegeven moment: “We gaan er allemaal aan dood, maar nu nog niet.” Uiteindelijk gaan we ook allemaal dood. Het is de natuurlijke gang van zaken. Wanneer Anneleen, die ook muco heeft, zwanger is van een andere man kan Xavier hier moeilijk mee om. Begrijpelijk, want Anneleen weet niet hoe lang ze zal kunnen leven. Het kind zal vroegtijdig een wees worden. Maar dat zou haar geluk niet in de weg moeten staan, en dat laat ze dan ook niet gebeuren. Het is een rare gedachte: een kind maken als je geen hoge levensverwachting hebt en erg ziek bent. Maar je leeft maar 1 keer. Het leven moet je dan ook echt omarmen. En dat vind ik ook erg moedig van haar. Dit past ook in mijn visie: je moet in je leven de dingen doen die je graag doet, waar je gelukkig van wordt.

Dat het moeilijk is om met lijden om te gaan, geeft de film heel mooi weer. We hebben als mens de neiging om te veel aan onszelf te denken. Dit doe je soms onbewust. Ik heb me er al vaak op betrapt. Jullie niet? Toch mogen we niet vergeten om de zieke zijn leed te verzachten. Hoe we dit kunnen doen, hangt van persoon tot persoon af. In het verhaal weten ze niet allemaal hoe ze ermee moeten omgaan. Wanneer Tom zijn broer jarig is, vragen de ouders niet wat hij wil doen. Gesprekken hierover worden achter zijn rug gevoerd. Ze willen hem er niet mee belasten. Wanneer hij dan binnenkomt valt er een ijzige stilte. Een zeer pakkend moment dat ook zo herkenbaar is. We willen mensen van nature ontlasten. Maar eigenlijk kunnen we dit niet altijd, en valt het soms gewoon echt op. We moeten ons blijven afvragen wat te zieke wil. Wat zijn noden en wensen zijn, ook al is het voor ons ongemakkelijk.

De zieke moet op de eerste plaats komen, ten allen tijde. Ook al wil hij dingen die we zelf niet altijd voor ogen hebben. Wanneer Tom zijn beste vriend te weten komt dat Xavier wacht op dezelfde donorlongen, wil hij Xavier dood. Begrijpelijk he? Ik zou ook voor mijn beste vriend kiezen. Wat hij niet weet, is dat Tom zich heeft laten schrappen van de donorlijst. Hij wil dit niet, en begrijpt ook niet waarom hij dit niet verteld. Hij is toch zijn beste vriend? Ik weet ook niet of ik het zou vertellen. Sommige mensen zullen het hier moeilijk mee hebben. We kunnen het leed van een ander niet meten. Wanneer is het genoeg? Als de zieke dit aangeeft, moeten we dat ook kunnen plaatsen. Genoeg is genoeg. Dit past ook helemaal in mijn visie over euthanasie.

De film heeft dus redelijk wat raakpunten met mijn visie. Gelukkig heb ik deze situatie zelf nog niet moeten meemaken. Maar ik hoop dat ik dan, als het er ooit moest van komen, mijn visie ook echt kan toepassen.

Ik hoop dat jullie de film ook gaan zien! Het is een echte aanrader...
Laat me gerust iets weten!

Groetjes,

Shari

Leven met lijden en daarna

Lijden. 
Iedereen heeft wel al eens geleden in zijn leven. 
We kennen het allemaal, groot of klein.

Er zijn verschillende vormen van lijden:
Kosmisch lijden: natuurrampen, hongersnood...
Psychisch lijden: Angst, depressie, dementie...
Sociaal lijden: pesten, racisme, eenzaamheid...
Lichamelijk lijden: breuken, wonden, ziektes...

Hoe we omgaan met dat lijden, hangt natuurlijk af van het soort leed. Sommige vormen van lijden verhelpen we met een simpel doktersbezoek, en anderen hebben een maatschappelijke oplossing nodig. Denk maar aan racisme. Een dokter zal hier weinig aan kunnen doen.
Het is vooral belangrijk om te kijken naar de noden van het leed, maar simpel is dit niet...

 Allereerst is het belangrijk om een luisterend oor te bieden. Zo kan je te weten komen waar de noden van die persoon liggen. Wanneer mensen lijden sturen ze onbewust signalen door die ons als naasten kunnen helpen. Luister naar de signalen van pesten. Luister en ontdek waar ze pijn hebben.We mogen niet te veel aan ons zelf denken. Soms kunnen we de persoon niet ontlasten. Een luisterend oor is soms meer dan genoeg.                                                                                                                                                                                                                           


Als we een luisterend oor hebben geboden, komen we meer te weten over de noden en hoe we er iets kunnen aan doen. Dit kan gaan van heel simpele dingen zoals de boodschappen doen voor iemand die zijn been gebroken heeft, een spontaan bezoekje brengen aan iemand die zich eenzaam voelt, of kleren inzamelen voor een gezin na een natuurramp die alles verwoest heeft.

In een lijdensproces is het ook belangrijk dat we de persoon niet forceren. Laat ze hun verhaal doen op zijn tempo. Gun ze wat rust als het te snel gaat. Iedereen heeft zijn eigen tempo. De ene zal zijn ziekte snel aanvaarden en er iets aan doen, de andere dan weer niet. Ook al ligt het voor een gezond persoon de oplossing voor de hand.
Iedereen heeft zijn eigen manier om met een ziekte om te gaan en dat mogen we zeker niet forceren.


Vaak helpt het ook om er gewoon te zijn. We zijn en blijven sociale beesten. Samen zijn we ook sterker en kunnen we ook meer aan.                                                                                                                                                                 Soms is er geen uitweg meer tijdens het lijden. En heeft de persoon er genoeg van. Wie zijn wij dan om te bepalen wanneer het genoeg is? Dat kunnen we niet. Daarom ben ik ook voorstander van euthanasie. Iedereen heeft een bepaalde pijngrens. En soms gaat het niet meer. Dan mogen wij dit ook niet tegenhouden.


Ik heb dan ook een interessant artikel gevonden over euthanasie. Tijdens het lezen zul je misschien denken dat Simona had moeten volhouden. Dat ze over het verlies van haar dochter zou kunnen geraken en dat ze geen euthanasie hoefde te plegen. Maar ook hier zeg ik: Wie zijn wij om te bepalen wanneer het genoeg is? We moeten altijd de ander zijn gevoel op de eerste plaats zetten, ook al moeten we dan later afscheid nemen en zal dit moeilijk zijn...


Bronvermelding:

Euthanasie uit ondraaglijk verdriet om gestorven dochter. (2015, 17 september). Het Nieuwsblad,
p. 2.

Photo News. (2013, 20 oktober). Recordaantal wilsverklaringen euthanasie. [Online afbeelding]. Geraadpleegd op 18 oktober 2015, van http://www.standaard.be/cnt/dmf20131020_00799671

Rambaran, H. (2012). Lijden en het omgaan met de medemens, gezien vanuit het hindoeisme. [Online afbeelding]. Geraadpleegd op 18 oktober 2015, van http://www.ohmnet.nl/spiritualiteit/artikelen/lijden-en-het-omgaan-met-de-medemens-gezien-vanuit-het-hindoeisme/

KU Leuven. (2002). Tsunami in Zuidoost-Azië: 1.3 Vele vragen. [Online afbeelding]. Geraadpleegd op 22 oktober 2015, van http://www.kuleuven.be/thomas/page/tsunami/

StyleGerms. (2013, 9 november). 30+ Overcoming Depression Quotes. [Online afbeelding]. Geraadpleegd op 22 oktober 2015, van http://www.stylegerms.com/depression-quotes/

RTL Nieuws. (2014, 21 mei). Wat kost een gebroken been? [Online afbeelding]. Geraadpleegd op 22 oktober 2015, van http://www.rtlnieuws.nl/editienl/wat-kost-een-gebroken-been

Trienekens, M. (2011, 23 mei). Ieder huisje heeft zijn kruisje; pesten. [Online afbeelding]. Geraadpleegd op 22 oktober 2015, van http://blog.han.nl/leraarworden/2011/05/23/ieder-huisje-heeft-zijn-kruisje-pesten-hogeschool-arnhem-nijmegen-lerarenopleiding-engels-leraar-worden-peste/

Listen very caryfully, I shall say this only once. (2012, 9 september)[Online afbeelding]. Geraadpleegd op 22 oktober 2015, van http://www.letsmakefunhappen.nl/?m=201209

Protestantse Kerk. (2014, 14 oktober). Breng diaconaat in beeld! [Online afbeelding]. Geraadpleegd op 22 oktober 2015, van http://www.protestantsekerk.nl/actueel/Nieuws/nieuwsoverzicht/Paginas/Breng-diaconaat-in-beeld.aspx

Van Randwijk, J. (2013, 2 juli). Een ‘bruikbaar’ diploma: 'Niet dwingen'. [Online afbeelding]. Geraadpleegd op 22 oktober 2015, van http://www.hi-re.nl/2013/07/02/een-bruikbaar-diploma/

Naastenliefde…….het is er!. (2007, 13 mei). [Online afbeelding]. Geraadpleegd op 22 oktober 2015, van https://novembris.wordpress.com/2007/05/13/naastenliefdehet-is-er/

maandag 19 oktober 2015

Omgaan met de dood

De dood. Het is een onderdeel van ons leven. En iedereen heeft al wel iemand die niet meer in zijn bereik is. Ondanks al onze verschillen qua cultuur, religies, persoon,... hebben we de dood als gemeenschappelijke vijand. Of vriend? In sommige culturen of religies is het een voorrecht om te sterven en ga je dan naar een beter leven. Of krijg je een nieuwe start in het leven in een andere vorm.
Toch gaan we allemaal anders om met de dood. De ene persoon sluit zich op en wil alleen rouwen, de anderen vieren een uitbundig feest. Bij ene is het kleinschalig, bij de andere groot. Bij de ene komt er een grote leegte in zijn leven, bij de andere kan het een opluchting zijn na een zware lijdensweg.

Na wat opzoekwerk, ben ik op toch wel wat verschillen gestoten, die ik jullie graag wil meegeven. Het bewijst maar eens hoe verschillend mensen omgaan met de dood...

China: Witte rouw
Chinezen dragen witte kleren bij een begrafenis. De begrafenis moet correct worden uitgevoerd: ze verbranden onder andere speciale bankbiljetten, papieren huizen... Wanneer iemand niet op de juiste manier wordt begraven, keert de overledene terug als een hongerig spook die rampen in de familie of het land veroorzaken. Na 10 jaar worden de beenderen opgegraven, schoongemaakt en in een pot van aardwerk gestopt. 

Ghana: 3-daags feest met speciale kisten
In Ghana is een begrafenis een 3-daags durend feest waarbij honderden mensen worden uitgenodigd. Er wordt veel gegeten, gedanst en lawaai gemaakt. Als mensen komen te overlijden, hebben de familieleden soms nog niet genoeg geld voor een begrafenis, dan wordt er gewoon met de begrafenis gewacht. Het lijk wordt in een koelhuis, mortuarium, bewaard in een soort la. 6 jaar is het record. De kist heeft de vorm van een vis, paprika,...: iets waar de nabestaanden de overledenen aan herinneren.

Taiwan: Begrafenis strippers
Voor velen in Taiwan wordt respect voor de overledene gemeten in menigte, kosten, omvang en decibel. Een interessante video van National Geographic Channel laat ons de omvang zien van een begrafenis. Daar zien we ook de bloemenauto, een mobiel podium, waar meisjes popmuziek zingen en waar exotische danseressen hun act doen... Link naar de video: http://natgeotv.com/nl/taboo/videos/begrafenisstrippers

Hoe iedereen omgaat met de dood is persoonlijk. En dat moeten we ook respecteren. Ik vind het mooi dat er zoveel diversiteit is in het omgaan met. Want dat mag ook: we zijn allemaal uniek.

Ikzelf geloof niet in gouden lepeltjes in het hiernamaals. Of een poort naar de hel. Komen we dan terug als een vlinder of mogen we eeuwig rusten op een betere plek? Ik denk van niet... Het is een mooi gegeven dat er leven na de dood is. Dat ons leven hierna niet stopt. En het brengt voor velen wat rust. Ikzelf hou me niet zo bezig met die vraag. 'Live life' en daarna zien we dan wel...

Bronvermelding:

Tong Sing. [Online afbeelding]. Geraadpleegd op 18 oktober 2015, van http://people.zeelandnet.nl/yong/Website_Bea/tong%20Sing.htm

Annelotennadie. (2011, 24 november). Les 1: Begravingsrituelen in de cultuur van de leerlingen. [Online afbeelding]. Geraadpleegd op 18 oktober 2015, van https://wetenschappenopschool.wordpress.com/2011/11/24/130/

National Geographic Channel. (z.d.) Bizarre Burials: Begrafenisstrippers. Geraadpleegd op 18 oktober 2015, van http://natgeotv.com/nl/taboo/videos/begrafenisstrippers

Meester, E. (2004, 19 januari). Rituelen rond de dood: Witte rouw. Geraadpleegd op 18 oktober 2015, van http://www.scholieren.com/werkstuk/13771

ashleyaimee. (2014, 19 november). Beter laat dan nooit: Leven met de dood genomineerd. Geraadpleegd op 18 oktober 2015, van https://levenmetdedood.wordpress.com/2014/09/30/cultuurverschillen-rouwen-of-vieren/

Van Den Berg, C. (2011, 13 december). Bizar: Strippers op een begrafenis in Taiwan. [Online afbeelding]. Geraadpleegd op 18 oktober 2015, van http://www.droomplekken.be/nieuws/bizar-strippers-op-een-begrafenis-in-taiwan.html


Scholen kunnen beter stoppen met huiswerk?

Casus: Scholen kunnen beter stoppen met huiswerk


Vandaag las ik een casus over huiswerk in klasse. De casus kan je lezen via deze link: 

Ik ben het eens met de afschaffing van het huiswerk. Tenminste buiten de schooluren. Lagere school kinderen hebben heel wat energie die ze op het einde van de dag moeten kwijt spelen. Ze hebben namelijk al een hele dag achter de schoolbanken gezeten. Ze hebben nood aan spanning, uitdaging, fysieke inspanning en avontuur, samen met leeftijdsgenoten. Deze leeftijdsgenoten zijn van uitermate belang voor hun sociale ontwikkeling. Daarom moeten ze vooral kunnen spelen in hun vrije tijd en hun hobby's kunnen uitvoeren.
Ik zie ook vaak ouders helpen met het huiswerk. Soms gaat dat goed, maar dikwijls gaat het slecht. Ouders kennen bepaalde methodieken van de lessen niet. Dingen die ze thuis maken, doen ze met de ouders dan dikwijls op een andere manier, waardoor het kind in de war kan geraken. De manier van lesgeven is sterk veranderd tegenover vroeger.
Huiswerk wordt dan ook dikwijls verbeterd (of soms zelfs gemaakt) door de ouders, waardoor de eindscore eigenlijk een vertekend beeld geeft. Huiswerk zou dan ook niet op punten mogen staan. 
Ik ben voor huiswerk binnen de schooluren waarbij de kinderen de tijd krijgen om dit te maken in de les. Dit kan dan gecombineerd worden met langdurige taken (die ze in de les kunnen maken), zodat de kinderen leren plannen en de overstap naar het secundair vlot kan gaan. 

Om mijn mening verder te verdiepen, gebruik ik het ethisch model van Liégeois (2009).


Voorwaarden
1) Grondhouding
     - Echtheid: Voor mij is huiswerk is belangrijk, maar niet buiten de schooluren. Al zijn er zeker              mensen die er anders over denken. 
     - Empathie: Kinderen kunnen moe zijn na een dag school en willen liever geen huiswerk. Ik          
       ontspan me ook graag na een dag werken. Een kind kan hier ook nood aan hebben.
     - Aanvaarding: Niet alle kinderen zijn even goed in huiswerk. De ene heeft meer tijd nodig dan de        andere. De ene heeft er ook meer tijd voor dan de andere door hobby's. 
2) Dialoog voeren met de betrokkenen
In dit artikel hebben een docent en een kinderpsychiater het woord. Een ouder of een kind komt niet aan bod. Er zijn ouders die voor en tegen huiswerk zijn. Kinderen ongetwijfeld ook. Er zijn er die dit graag doen, en er zijn er ook die dit niet graag doen. We vullen allemaal onze tijd ook anders in na de schooluren. Ik denk dat de docent en de kinderpsychiater wel de nodige ervaring hebben en hieruit een analyse hebben gemaakt.

Aandachtspunten
1) Situatie analyseren
De psychiater en docent beschikken beiden over een goede kennis. Deze kan dus ook als betrouwbaar worden gezien. Toch hebben we niet genoeg informatie over de andere partijen: de ouders en de kinderen. Maar we weten wel dat iedereen zijn vrije tijd anders spendeert. De ene ouder werkt voltijds en moet na het werk nog beginnen koken, de andere ouder werkt misschien halftijds en het eten staat al klaar na school. Het ene kind heeft nog voetbaltraining, het andere kind heeft dit misschien niet.
2) Handelingsmogelijkheden zoeken
In het artikel opteren ze dat de doelstellingen van huiswerk – leren plannen, zelfstandig werken, de leerstof inoefenen – ook op andere manieren kunnen bereikt worden dan met huiswerk. Misschien kan een schooldag systematisch eindigen met huiswerk en de kinderen naar huis kunnen met eventueel enkel nog een creatief opdrachtje voor de volgende dag.
Ik denk zelf ook nog aan digitaal huiswerk, waar denkfouten automatisch feedback krijgen en waar de hulp van ouders overbodig is. Dit zou ook kunnen passen in ons digitale tijdperk.
Er zijn op scholen ook huiswerkklasjes, waarbij de tijd wordt gegeven om huiswerk te maken met de juiste hulp qua methoden dat binnen de schoolmuren is.
Misschien komen de kinderen en/of ouders ook nog wel op leuke manieren om huiswerk overbodig te maken of stressvrij.
3) Motieven verhelderen
Huiswerk zorgt voor vele gezinnen voor:
- Stress en frustratie
- Tijdsgebrek als gezin en vrije tijd
- Achterstand als ouders het kind niet kunnen helpen
De doelstellingen van huiswerk kunnen ook op andere manieren bereikt worden.
Er is een grote diversiteit binnen de gezinnen en leersnelheid
4) Effecten inschatten
- Huiswerk op het einde van de schooldag (binnen de schooluren): De leerstof zit nog fris in het geheugen bij de kinderen. De leraar krijgt zo een beeld over de leerstof en methodiek en kan deze de dag erna eventueel bijsturen of een extra les inplannen. De leerkracht kan ook individueel extra huiswerk geven op lange termijn waardoor de kinderen leren plannen, en er extra kan worden geoefend voor kinderen die het nodig hebben. 
- Digitaal huiswerk: De kinderen krijgen direct feedback op de taakjes of oefeningen. De leerkracht moet niet meer verbeteren en de ouders zullen minder geneigd zijn om de taak te verbeteren of te maken als deze niet op punten staan. De kinderen werken graag met de digitale technologie en ze leren al spelend. Nadeel: wat met kinderen die geen computer hebben?
- Huiswerkklasjes: Wanneer kinderen extra uitleg nodig hebben kunnen ze dit vragen aan de leraar die de juiste methodiek onder de knie heeft. Kinderen blijven dan wel langer op school, waardoor de vrije tijd wordt beknot.

Evaluatiemoment
1) Intuïties uitspreken
Er zijn dus creatievere oplossingen voor huiswerk. We kunnen onze tijd dus heel wat anders indelen. Het zou beter kunnen zijn voor iedereen: de kinderen, de leerkrachten en de ouders.
2) Normen verduidelijken en waarden evalueren
- Kinderen moeten vrij hun tijd kunnen spenderen zoals ze dat willen: waarde vrijheid
- De school moet zorgen voor de overdracht van kennis en vaardigheden: waarden verantwoordelijkheid, deskundigheid
- Gezinnen moeten tijd kunnen spenderen met elkaar: waarden kwaliteit, liefde/warmte

Bronvermelding:

Thinkstock. (2012, 29 november). Je kind heeft gelijk: huiswerk = tijdverlies. [Online afbeelding]. Geraadpleegd op 18 oktober 2015, van  http://www.goedgevoel.be/gg/nl/480/School/article/

De Vylder, S., Meersdom, V., Six, L., Strynck, E., & Vandezande, J. (2014-2015). AOLO - Religie, zingeving en levensbeschouwing.

Danckaerts, M., Ramaekers, S. (2013). Opinie: Scholen kunnen beter stoppen met huiswerk. Geraadpleegd op 18 september 2015, van http://www.klasse.be/ouders/35892/opinie-scholen-kunnen-beter-stoppen-met-huiswerk/